Leonardo Da Vinci, dünya üzerinde kalıcı bir etkisi olan olağanüstü bir sanatçı ve mucitti. Leonardo Da Vinci Eserleri, Rönesans döneminde eşi benzeri olmayan bir parlaklık derinliğine sahiptir.
Resimlerine ek olarak, Leonardo parlak bir bilim adamı ve mucitti. Şu anda en değerli eseri olarak kabul edilen çok sayıda bilimsel makale ve not yazmıştır.
Ayrıca buradan Louvre Müzesi Gezi Rehberi yazıma ulaşabilirsin. 🙂
Leonardo Da Vinci Eserleri
Mona Lisa
Her yıl milyonlarca insan, beyaz bir Lombardiya kavak paneli üzerine yağlı boya ile boyanmış Mona Lisa‘yı görmek için Louvre Müzesi‘ni ziyaret ediyor. Resim Leonardo Da Vinci’ye atfedilir ve tarihin en büyük sanat eserlerinden biri olarak kabul edilir.
Resim, arka planda kara kara bir manzara ile sade bir elbise giymiş bir kadını gösteriyor. Gizemli bir gülümseme olarak tanımlanan şeyle izleyiciye bakıyor.
Tablonun 1503-1506 yılları arasında Leonardo tarafından yapıldığı sanılmaktadır. Leonardo’nun aynı tablonun birkaç versiyonunu yaptığı bilinmektedir. Leonardo’nun ilk biyografisini yazan Giorgio Vasari, tablonun İtalyan soylu kadın Lisa Gherardini’nin bir portresi olduğunu düşündü.
Ancak, birçok bilim adamı buna itiraz ediyor. Leonardo, Lisa Gherardini’nin portresini yapmak yerine, aynı modeli iki farklı çalışmada geri dönüştürmüş olabilir.
Leonardo’nun insan yüzüne büyük bir ilgisi vardı ve yüz hatları genellikle diğer insanlarınkine benziyordu. Bu, Mona Lisa ile Vaftizci Yahya ve diğer ünlü resimler arasındaki benzerliği yaratmasına yardımcı olmuş olabilir.
Mona Lisa’nın kesin kimliği hakkında bazı sorular var, bu yüzden yıllar boyunca pek çok söylenti ve spekülasyona konu oldu. Bazı sanat tarihçileri, Mona Lisa’nın çeşitli yüzlerin bir bileşimi olduğuna inanıyor. Diğerleri, Francesco del Giocondo ile evli olan Lisa Gherardini adında gerçek bir kişi olduğunu düşünüyor.
Son Akşam Yemeği
Leonardo da Vinci’nin Son Akşam Yemeği tablosu, Rönesans sanatçısının en ünlü eserlerinden biridir. İsa’nın çarmıha gerilmeden önce öğrencileriyle son yemeğini paylaştığı anın dramatik bir tasviridir. Ayrıca, İsa’nın arkasındaki pencerelerden görülebilen perspektif ve geleneksel manzaralar dahil olmak üzere Da Vinci’nin bildiği birçok teknik yeniliği de içerir.
Milano’daki Santa Maria delle Grazie Manastırı’nın yemekhane duvarı için yaptırılmıştır. 1495-1498 yılları arasında boyandığı sanılmaktadır. Kuru duvar üzerine tempera boya ve karışık teknikle deneysel bir teknikle boyanmıştır.
Eser Milano Dükü Ludovico Sforza tarafından yaptırılmıştır. Dük, Leonardo’nun patronuydu ve tablo üzerindeki çalışması için ona doğrudan ödeme yaptı.
Yüzyıllar boyunca Son Akşam Yemeği, bozulma, yıkım, restorasyon girişimleri ve bitmeyen spekülasyonlar da dahil olmak üzere bir tablonun yaşayabileceği her şeyi yaşadı. Ancak, bugün hala Santa Maria delle Grazie’nin yemekhane duvarında duruyor.
Havarileri üçlü gruplar halinde gruplandıran bu tablonun kompozisyonu çok tartışma konusu olmuştur. Da Vinci’nin bu kadar ayrıntılı ve doğru bir sahne yaratmayı başarması, beceri ve kesinliğinin bir kanıtıdır. Yahuda’nın (soldan ikinci), Andrew, Peter ve Küçük Yakup’un yüzleri bu tablodaki en belirgin yüzler arasındadır.
Vitruvius Adamı
Vitruvius Adamı, Leonardo Da Vinci tarafından yapılmış bir çizimdir ve Rönesans sanatının en bilinen örneklerinden biridir. Hümanizm, geometri ve anatomi ilkelerini birleştirir. Bu, sanatçıları, matematikçileri ve filozofları büyülemeye devam eden büyüleyici bir görüntü.
İki farklı pozda üst üste bindirilmiş bir erkek figürü gösterir. İlk pozisyon, ayakları bitişik ve kolları uzanmış halde duran adamdır. Vücudun evrenin bir mikro kozmosu olduğu şeklindeki Rönesans hümanist inancını yansıtan bir daire ve bir kare üzerine yazılmıştır.
Ancak kare ve dairenin çizime işlenme şekli, Vitruvius’un incelemesinde işlenme şeklinden farklıdır. Bunun nedeni, Leonardo’nun adamı bir kareye ve bir daireye tam olarak uymayan iki pozisyonda çizmesidir. Bu, Vitruvius’un yaptığı ellerin ve ayakların orantıları bozmalarına neden olan uzaması gibi bazı hataları düzeltmesine izin verdi.
Ayrıca figürü, Vitruvius’un yazılarında tanımladığı eşkenar üçgeni oluşturan kartal pozisyonunda çizdi. Ayrıca görüntünün altını insan vücudunun bölümlerini belirlemeye yardımcı olan kesirler ile işaretledi.
Leonardo, insan vücudu üzerindeki çalışmalarına ek olarak, sanat ve mimarlık da dahil olmak üzere başka birçok konu üzerinde çalıştı. O, birçok alanda uzmanlaşan bir bilge idi ve Vitruvius Adamı, alanına yaptığı en önemli katkılardan biriydi. Hem anatomik olarak doğru hem de sanatsal açıdan güzel bir çizim yaratmak için insan oranları hakkındaki bilgisini kullandı. Bu, Rönesans dönemine büyük bir katkıydı ve bugün de etkili olmaya devam ediyor.
Anghiari Savaşı
29 Haziran 1440’ta gerçekleşen Anghiari Savaşı, Floransa Cumhuriyeti’nin Milano’ya karşı çok önemli bir zaferiydi. Bu dönemde Floransa Cosimo de Medici tarafından yönetiliyordu ve şehir devleti Milano’nun Visconti Lordları tarafından tehdit ediliyordu.
Floransa şehri, Leonardo’yu Palazzo Vecchio’daki yeni yeniden inşa edilen Büyük Konsey Odası’nın duvarına Anghiari Savaşı’nı ve onun Cumhuriyet için önemini tasvir eden bir fresk yapması için görevlendirdi. Ne yazık ki, resim yarım kaldı.
Pek çok kişi tarafından Leonardo’nun şimdiye kadar ürettiği en iddialı eserlerden biri olarak kabul edilir ve zamanında bir başyapıttı. Ancak Son Akşam Yemeği’nde olduğu gibi, bir dizi teknik sorun yaşadı.
Özellikle, resim çok kalın bir mum tabakasına ve yağlı bir astara dayanıyordu. Bu, boyanın erimesine ve damlamasına neden oldu. Bu bir problemdi çünkü Leonardo tabloyu çabuk kurutabilmek için tablonun yakınına büyük mangallar kurmak zorunda kaldı.
Resim henüz bitmemişken, Rönesans sanatının en tanınmış imgelerinden biri haline geldi. Sancağın kontrolü için savaşan öfkeli savaş atlarına binen dört adamı tasvir ediyor.
Da Vinci bir anatomi ve hareket ustasıydı ve binicilerin birbirine bastırılmış gövdelerinin betimlendiği bu sahne, onun en çarpıcı ifadeli tablolarından biridir. Ayrıca askerlerin yüzlerindeki vahşete ve atlıların kafalarındaki vahşete dikkat çekti.
Sanatçının Anghiari Savaşı için hazırlık eskizleri hala mevcuttur ve orta bölümün bir çizimi Paris’teki bir Louvre müzesinde korunmaktadır. 1603’te Peter Paul Rubens, kalan eskizlerden çizdiği en önemli parçanın bir kopyasını tamamladı.
Çocuklu Madonna
Meryem ve oğlu İsa, Hıristiyan sanatında en çok tanınan figürler arasındadır. Aynı zamanda saflığın, bekaret ve nezaketin sembolüdürler. Rönesans resimlerinde popüler bir konudur ve kiliseler ve şapellerde bulunurlar.
Bu ünlü tablonun birçok varyasyonu arasında, şu anda Paris’teki Louvre Müzesi‘nde bulunan Leonardo da Vinci’ye ait bir resim var. Orijinali 1483 yılında boyanmış ve bugün sayısız kopya ve varyasyona ilham vermeye devam eden önemli bir sanat eseridir.
Bu versiyonda Madonna ve çocuk, içeride, dağa bakan yuvarlak pencerelerin önünde oturuyor. Manzaranın sert hatlarıyla tezat oluşturan açık kahverengi ve mavilerle çevrilidirler.
Madonna ve kuzulu çocuk imgesi, dini resimlerde yaygın olan bir diğer temadır. Kuzu, Mesih’i hem acı çeken hem de muzaffer, kurbanlık bir hayvan olarak temsil eder.
Bu resim aynı zamanda Leonardo’nun öncülüğünü yaptığı sfumato stilinin popüler bir örneğidir. Sanatçının, zamanının ve yerinin gerçek bir temsili olan gerçekçi, katmanlı resimler yaratma becerisini gösterir.
Resim, kendi başına yorumlanması zor olabilecek büyüleyici bir sanat eseridir. Karmaşıklığına rağmen Madonna ve çocuk çok hoş ve sakin bir şekilde tasvir edilmiştir. Chiaroscuro tekniğini kullanarak gölgeleme yoluyla arka planı karartırken yüzlerini aydınlatabilirler. Bu, resmin çok önemli bir yönü çünkü izleyicinin kompozisyonun ayrıntılarına odaklanmasını sağlıyor.
